Sevdiğini Almak Rabb’e Mahsustur – Şiir

SEVDİĞİNİ ALMAK RABB’E MAHSUSTUR

Küçük yaşta bir kaza ile vefat eden Yavuz Selim Özkan için Arslan’ın kaleme aldığı ağıt şiiri

Bahar kokusunu hep burcu, burcu,

Koynunda taşıyan ey sevgi burcu.

Nice körpe hayallere beşikken,

Sen umuda, sen yarına eşikken,

Gök kubbeyi başımıza düşürdün.

Elimiz iki yana düşürdün.

Ardın sıra gözler gönüller sebil.

Arta kalan dünya öyle sersebil.

Tattırmasın sana Rabb’im, acı ne,

Öğrendin mi saadetin tacı ne?

Ey Cennet kokulu, ey nur içi nur!

Neredesin? Gül yüzün nerede bulunur?

Toz pembe hayaller sende mahpustur,

Sevdiğini almak Rabb’e mahsustur.

Bu köz yürek yanar mıydı çırasız.

Doğum sırasıyla, ölüm sırasız.

Uzan ak kefene gamsız, kaygısız.

Ninni balam ninni, kalma uykusuz.

Ey nur topu, sen uyu da üşüme

Gece çiçeklerle girdin düşüme

Orda beton nedir bilmeyeceksin.

Artık ebediyen ölmeyeceksin.

Kavuşturana dek bizleri Rahim,

Aratmaz kimseyi denen İbrahim.

Vaktolur geliriz sana bin nazla.

Gafur’a istiğfar, tevbe, niyazla.

Vuslat neş’esinde hazda geliriz.

Çok da dursak burada, az da, geliriz.

Şefaat edersen o gün mahşerde

Hayrını gösterir bizlere şer de.